STYCZEŃ 2022: Abyśmy w 100-lecie powstania "Rycerza Niepokalanej" pamiętali o cennym dziedzictwie św. Maksymiliana, poddając je refleksji i propagując na całym świecie.

Ewangelia Mt 7,21-27

Nie każdy, który Mi mówi: "Panie, Panie!", wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: "Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia, i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia?". Wtedy oświadczę im: "Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości!". Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki.

Przesłanie św. Maksymiliana

"Rycerz Niepokalanej" jest pisemkiem katolickim, nie wdającym się w żadne zawikłania polityczne lub partyjne, a całą swoją treścią zmierza jedynie do tego, by jak najwięcej dusz nieśmiertelnych wyrwać z pęt grzechu, od zła moralnego zabezpieczyć, w dobrem utwierdzić - a to pod opieką Królowej narodu naszego Niepokalanej Dziewicy. Niech jeno Ona zakróluje naprawdę wszędzie, a rozgości się po kraju naszym i pokój, i szczęście, i radość dzieci Bożych i spłynie obficie błogosławieństwo Nieba...

Orędzie Papieża Franciszka

W każde wielkie opowiadanie wkracza nasze opowiadanie. Kiedy czytamy Pismo Święte, historie świętych (...), Duch Święty może pisać w naszych sercach, odnawiając w nas pamięć tego, kim jesteśmy w oczach Boga. Kiedy przypominamy sobie o miłości, która nas stworzyła i zbawiła, kiedy wsączamy miłość w nasze codzienne historie, kiedy tkamy miłosierdziem ramy naszych dni, wtedy przekładamy kolejną stronę. Nie jesteśmy już więcej wplątani w narzekanie i smutki, powiązane z chorą pamięcią, która zamyka serce, ale otwieramy je na innych, otwieramy się na wizję samego Narratora. Opowiadanie Bogu naszej historii nigdy nie jest bezużyteczne, nawet wtedy, gdy kronika wydarzeń pozostaje niezmienna, zmienia się jednak sens i perspektywa. Opowiadać o sobie Panu, to wejść w Jego współczujące spojrzenie miłości dla nas i dla innych. Jemu możemy opowiedzieć historie, które przeżywamy, zanieść Mu osoby, powierzyć różne sytuacje. Z Nim możemy ponownie połączyć tkankę życia, zszyć pęknięcia i wyrwy.

Refleksja

Podobnie jak św. Maksymilian, również jesteśmy wezwani do bycia prawdziwymi uczniami Jezusa, aby nasze słowo i nasze działanie było "tak tak", "nie nie".

Ojciec Kolbe zrozumiał, że wszystkie środki (byle godziwe) są okazją do poznania Niepokalanej i do przekazywania wartości ewangelicznych. Dlatego zakłada "Rycerza Niepokalanej", docenia znaczenie środków komunikacji. W roku, który upamiętnia stulecie powstania czasopisma, wszyscy jesteśmy wezwani do korzystania z niego, poznania jako środka masowego przekazu szerzącego dziedzictwo kolbiańskie.

LUTY 2022: Abyśmy w tych niepewnych czasach składali naszą ufność w Niepokalanej, jak przystało na Jej rycerzy.

Ewangelia Mt 10,26-33

Więc się ich nie bójcie! Nie ma bowiem nic zakrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć. Co mówię wam w ciemności, powtarzajcie na świetle, a co słyszycie na ucho, rozgłaszajcie na dachach! Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie mogą. Bójcie się raczej Tego, który duszę i ciało może zatracić w piekle. Czyż nie sprzedają dwóch wróbli za asa? A przecież żaden z nich bez woli Ojca waszego nie spadnie na ziemię. U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Dlatego nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli.

Do każdego więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie. Lecz kto się Mnie zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w niebie.

Przesłanie św. Maksymiliana

Ufaj Niepokalanej. Ona złamie wszystkie przeszkody i na większe dobro obróci, Ona i cuda czynić potrafi. Módl się.

Dzieci drogie, pamiętajmy, że miłość żyje, karmi się ofiarami (...). Szczyt jej to stan, w którym Pan Jezus mówi na krzyżu: "Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?" - Bez ofiary nie ma miłości.

Orędzie Papieża Franciszka

Przypowieść [o miłosiernym Samarytaninie] jest bardzo pouczającym obrazem, który ukazuje podstawowy wybór, jakiego musimy dokonać, aby odbudować świat, który sprawia nam ból. W obliczu tak wielkiego cierpienia, w obliczu tak wielu ran, jedynym wyjściem jest być jak miłosierny Samarytanin. Każdy inny wybór stawia nas albo po stronie zbójców, albo po stronie tych, którzy przechodzą obok, nie okazując współczucia dla cierpienia człowieka poranionego przy drodze. Przypowieść ta ukazuje nam, przy pomocy jakich inicjatyw można odbudować wspólnotę, począwszy od mężczyzn i kobiet, którzy utożsamiają się z kruchością innych, którzy nie pozwalają na budowanie społeczeństwa wykluczenia, ale stają się bliźnimi, podnosząc upadłych i przywracając ich społeczeństwu, aby dobro było wspólne. Jednocześnie przypowieść przestrzega nas przed pewnymi postawami ludzi, którzy patrzą jedynie na siebie samych i nie biorą odpowiedzialności za nieuniknione wymagania ludzkiej rzeczywistości.

Refleksja

Jesteśmy wezwani, byśmy się nie lękali, ale ufali Maryi Niepokalanej, powierzali Jej wszystko, jak to uczynił i uczy nas św. Maksymilian. Abyśmy powierzali Jej wszystko, czym żyjemy, radości i trudności. Abyśmy Jej ofiarowali wszystko dla pozyskania wielu dusz dla Niepokalanego Serca Maryi.