Blacherne - dzielnica w północno-zachodniej części Konstantynopola (dzisiaj Stambułu). W połowie V w. został tam ufundowany kościół Najświętszej Maryi Panny, w którym umieszczono cudowną Ikonę Matki Bożej, uważaną za tarczę obronną miasta. To w tej świątyni przez wieki przechowywano szaty noszone przez Matkę Zbawiciela.

Matka Boża Blacherneńska zyskała miano "cudownej Ikony" podczas jednego z oblężeń. Kiedy wojska Awarów oraz sprzymierzonych z nimi Persów i Słowian otoczyły Konstantynopol, patriarcha Sergiusz zorganizował procesje wokół murów z ikoną Maryi, prosząc o cudowną interwencję Nieba. Miasto ocalało, a wraz z nim całe Cesarstwo Wschodnie (bizantyjskie). Wdzięczny lud dziękował Maryi za ocalenie, śpiewając Jej hymn Akatyst.

Z szatami Matki Bożej związane jest inne cudowne wydarzenie. Po najeździe na Konstantynopol Rusów, którzy przybyli na ponad 360 łodziach i spalili przedmieścia miasta, mordując setki mieszkańców, lud znów prosił Boga o cudowną ochronę miasta. Wówczas patriarcha Konstantynopola Focjusz I Wielki wraz z cesarzem Michałem III Metystesem w uroczystej procesji zabrali suknię Bogarodzicy i zamoczyli ją w wodach zatoki. Zaraz po tym nastąpił sztorm o niespotykanej sile, który rozbił napastniczą flotę, a większość Rusów została schwytana przez mieszkańców miasta w niewolę.

Podobne cudowne wydarzenie miało miejsce w 910 r., kiedy niewolnik pochodzenia słowiańskiego, Andrzej (w tradycji prawosławnej św. Andrzej Jurodiwy z Konstantynopola) ujrzał nad kościołem dedykowanym Maryi jaśniejącą postać Matki Odkupiciela, nazywaną w tamtych rejonach Theotokos, schodzącą z obłoków do wnętrza otwierającej się kopuły świątyni. Towarzyszyli Jej św. Jan Chrzciciel i św. Jan Apostoł w otoczeniu aniołów. W kościele Maryja miała uklęknąć przy schodach prowadzących na ambonę i ze łzami w oczach modlić się za chrześcijan na całym świecie. Prosiła swego Syna Jezusa Chrystusa o przyjęcie modlitw, które ludzie na całym świecie zanoszą do Niego za Jej wstawiennictwem. Na koniec objawienia, unosząc się ku górze, Maryja rozpostarła swój szal, sięgający od Jej głowy do stóp, które świeciły "promieniami światlejszymi niż promienie słoneczne". Od tamtego cudownego wydarzenia zaczęto nazywać Cudowną Ikonę Strażniczką, Tarczą i Obroną miasta.

Liczne cuda, przypisywane Bogarodzicy, wpłynęły na nadanie Maryi tytułu pogromczyni herezji, co zostało przedstawione w hymnie Akatyst, a przyswojone przez Zachód w postaci antyfony ułożonej przez Ambrożego Autperta: "Raduj się, Dziewico Maryjo, któraś wszystkie herezje sama zniszczyła na całym świecie".

Maryja Zwycięska

Biblijnym źródłem tytułu "Pogromczyni" jest Jej osobiste zwycięstwo nad złym duchem, odniesione przez całkowicie wolny i zdecydowany wybór Bożego planu. Etapami tego zwycięstwa są: Niepokalane Poczęcie, Zwiastowanie (Wcielenie Bożego Słowa), Misterium Paschy (Golgota, Wieczernik), Wniebowzięcie i chwała jako Królowa nieba i ziemi.

Jako pogromczyni złego i wszelkich błędów (herezji) Maryja nosi również tytuł "Zwycięskiej" i odnosi się go także do Jej macierzyńskiej roli względem każdego członka Mistycznego Ciała Chrystusa, polegającej najpierw na współuczestnictwie w dziele odkupienia rodzaju ludzkiego, dokonanym przez Jej Syna, a następnie w realizacji "Testamentu z Krzyża", czyli wyprowadzenia ludzi z niewoli grzechu i doprowadzenia ich do wolności dzieci Bożych. Błogosławiona Dziewica - jak przypomina Sobór Watykański II - "wzięta do nieba, nie zaprzestała tego zbawczego zadania, lecz poprzez wielorakie swoje wstawiennictwo ustawicznie zjednuje nam dary zbawienia wiecznego".

W dziejach Kościoła znane są różne nawrócenia i cuda, przypisywane szczególnemu działaniu czy wstawiennictwu Maryi (jak głośne nawrócenie Alfonsa Ratisbonne’a). Maryja prowadzi do zwycięstw nad błędami i herezjami ludzi całkowicie Jej oddanych lub będących pod wpływem duchowości maryjnej (np. św. Dominik Guzman, św. Maksymilian Kolbe). Stąd powiedzenie: "Wszystkie herezje samaś zniszczyła na całym świecie" - które od bł. Jana Dunsa przejął św. Maksymilian i włączył do programu Rycerstwa Niepokalanej jako inwokację na tzw. Dyplomiku MI.

W końcu Maryja jest "Zwycięska" ze względu na odniesione militarne zwycięstwa nad wrogami chrześcijaństwa czy Kościoła katolickiego, przypisywane Jej interwencji lub wstawiennictwu.

Polski szlak zwycięstw Maryi

W historii Polski przejawy kultu Bogarodzicy Zwycięskiej możemy odczytać [...].