Abyśmy w liturgii Kościoła dostrzegali znaki zbawienia i współczesnemu światu dawali świadectwo chrześcijańskiego życia na wzór św. Maksymiliana.

Styczeń: Aby chrześcijanie w każdych warunkach byli budowniczymi pokoju, dając światu świadectwo ubóstwa i pokory.

Luty: Aby Niepokalana Dziewica przez modlitwę i pokutę prowadziła nas do swego Syna, Jezusa.

Początek roku kieruje nasz wzrok jako rycerzy Niepokalanej na Maryję - Matkę Boga. W dniu tym jest też obchodzony Światowy Dzień Pokoju.

Budowniczowie pokoju

Ludzie spoza Kościoła życzą sobie w tym dniu dbałości i wysiłku podejmowanego w celu zachowania pokoju na świecie, aby żaden człowiek nie cierpiał już z powodu konfliktów zbrojnych, ataków terrorystycznych i przemocy.

Jednak chrześcijanie sięgają w tej refleksji do głębszych pobudek, ponieważ - według nauczania Chrystusowego - to Jego uczniowie mają być budowniczymi pokoju.

Jak ja, szary człowiek, od którego niewiele zależy, może budować pokój na świecie?

Odpowiedź jest dość prosta: zachowując pokój serca. Jak go zachować?

Mnie uczono, że czyste serce i łaska uświęcająca pomagają w tym, aby być człowiekiem spokojnym, łagodnym, aby dawać "świadectwo ubóstwa i pokory". Nie oznacza to wcale bycia tak "biednymi, opiłowanymi i zdeptanymi", jakimi niektórzy chcieliby katolików widzieć. Naszą misją jest, aby w każdych warunkach przyjąć, zaakceptować i praktykować ubóstwo pretensji i wymagań od wszystkich innych wkoło. Bo tylko pokorne zachowanie prowadzi do harmonijnego obcowania z otoczeniem, kiedy to nie roszczę już sobie pretensji, aby być wywyższanym czy docenianym. Oznacza to kres wewnętrznej wojny człowieka i narodziny spokojnej akceptacji własnej wartości, która pochodzi z miłości Boga Ojca do swojego dziecka.

Mimo niesprzyjających warunków rycerz Niepokalanej nie tylko ma budować, ale także i walczyć o ten fundament, którym jest pokój serca. Pomaga w tym także ubóstwo materialne, do którego jesteśmy wezwani przez takie cnoty, jak: umiarkowanie w używaniu rzeczy oraz hojność względem tych, którzy mają mniej.

Różaniec i pokuta

Pismo Święte wskazuje, że korzeniem wszelkiego zła jest chciwość pieniądza. To zniewolenie chciwością rozwala jednostki, małżeństwa, wspólnoty i narody. Z pomocą w pokonywaniu słabości człowieka przychodzi Niepokalana z Lourdes, której wspomnienie obchodzimy 11 lutego.

Jako rycerze Niepokalanej powinniśmy przez spowiedź, Komunię i wzbudzenie pragnienia odpustu zupełnego przygotować się na te szczególne święta maryjne, które będziemy obchodzić 1 stycznia (uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki) i 11 lutego (wspomnienie NMP z Lourdes).

Maryja z Lourdes prosiła także o Różaniec i pokutę, bo one pozwalają nam zbliżyć się do Jezusa.

Myśleć po Bożemu

Wielu boi się czcić Maryję, by nie "zabrać" czci Jezusowi. Jednak Biblia i Tradycja pokazują, że gdziekolwiek Niepokalana się pojawiła, tam od razu powstawał Kościół i zakwitało życie sakramentalne. Więc nie tylko nie bójmy się Jej czcić, ale chętnie Ją słuchajmy.

Warto zatrzymać się na słowie "pokuta". Nie chodzi tu o jakieś uczynki pokutne dręczące ciało. Pokuta znaczy nawrócenie. Z czego mamy się nawrócić? Kiedy Jezus mówi "nawracajcie się", oznacza to tyle, co: "zmieniajcie swoje myślenie". A co takiego mamy zmienić w naszym myśleniu?

Może to być coś bardzo prostego, np. sposób, w jaki postrzegamy siebie i swoje ciało - kiedy nie akceptujemy tego, jakimi Bóg nas stworzył, nie kochamy siebie samych. A Jezus i Niepokalana mówią: "zmień swoje myślenie", spójrz naszymi (Bożymi, niepokalanymi) oczami - pełnymi akceptacji i miłości - na siebie, twoich bliskich i znajomych.

Zdziwisz się, gdy spróbujesz "zmiany myślenia" - o sobie i o innych. To będzie początek nawrócenia - praktyka pokutna - oznaczający ćwiczenie w myśleniu po Bożemu. Dla wielu w ogóle próba "innego myślenia" będzie odkrywcza. W tym pomaga bardzo całkowite oddanie siebie Niepokalanej według św. Maksymiliana i rozmowa (modlitwa) z Niepokalaną.