Do sanktuarium maryjnego w Banneux przybywają wierni, aby zwierzyć się Matce Bożej ze swojego cierpienia, bólu i pragnień. W tym miejscu Ona po prostu jest - przy swoich dzieciach - by wypraszać u Boga potrzebne dla nich łaski.

Kiedy nazistowska ideologia w XX w. wkraczała na arenę dziejów ze swoim złowrogim, szatańskim programem zniszczenia wiary w prawdziwego Boga, padając na podatny grunt ludzkich dusz, wyjałowionych ateistycznymi ideologiami: darwinizmu, komunizmu i socjalizmu - w dwóch belgijskich wioskach zajaśniała Jutrzenka Nadziei - Niepokalana. Jedna z nich - Banneux - leży niedaleko Liège. Ludziom żyło się ciężko, panowała bieda z powodu powszechnego bezrobocia i głębokiej recesji gospodarczej. Wioska już przed objawieniami była poświęcona Maryi; w podziękowaniu za jej ocalenie podczas niemieckiej inwazji w sierpniu 1914 r., mieszkańcy zmienili jej nazwę na Banneux-Notre-Dame. Jednak w krótkim czasie uległa ona atmosferze zobojętnienia religijnego i wpływom socjalistycznego agnostycyzmu. Podobnie rodzice Marietty, Julien Beco i Louise Wégimont, byli obojętni religijnie, rzadko chodzili do kościoła, nie dbali o religijne wychowanie dzieci, a ojciec był wrogo nastawiony do księży.

Proboszcz parafii, ks. Louis Jamin, przeżywał w tym czasie kryzys wiary. Dla ratowania swego kapłaństwa udał się z siostrami zakonnymi na pielgrzymkę do pobliskiego Beauraing - miejsca nowych objawień Matki Bożej. Poprosił o znak, potwierdzający prawdziwość objawień, którym miało być nawrócenie choćby jednego niewierzącego w jego parafii. W tej intencji odprawił z siostrami nowennę.

Uwierzcie mi... znak z nieba

Zaraz po odprawieniu nowenny, mieszkająca w jego parafii 11-letnia Mariette Beco otrzymała dar ośmiu spotkań z Matką Bożą, a pierwszą osobą, która wróciła do wiary, był ojciec Marietty. Podczas trzeciego spotkania, 19 stycznia, ukazująca się Pani przedstawiła się jako Matka ubogich. Na prośbę ks. proboszcza o znak odpowiedziała: "Uwierzcie mi, a ja będę wierzyła w was". Kapłan stał się orędownikiem objawień i z grupą ludzi świeckich założył organizację "Międzynarodowa Unia Modlitwy", aby szerzyć przesłanie z Banneux po całym świecie. Sam później wyznał, że Matka Boża uczyniła dla niego największy znak - nawróciła jego samego. Został w Banneux do końca życia, przyczyniając się m.in. do wybudowania "małej kaplicy", o którą prosiła Matka ubogich podczas czwartego spotkania, 20 stycznia, a która została otwarta w tymże roku w uroczystość Wniebowzięcia NMP. Ks. Jamin opuścił tę ziemię 2 marca 1961 r. ok. godz. 19, czyli w dniu i godzinie ostatniego objawienia z 1933 r. Wtedy Pani przedstawiła się jako Matka Zbawiciela, Matka Boga. Jak w Lourdes Maryja potwierdziła dogmat o Niepokalanym Poczęciu, tak w Banneux potwierdziła najważniejszy maryjny dogmat o Bożym macierzyństwie (Theotokos).

Nawiązań do Lourdes jest tyle, że niektórzy objawienia w Banneux nazywają kontynuacją Lourdes. Oprócz prośby o wybudowanie kapliczki, Pani ukazująca się po raz drugi 18 stycznia poprowadziła dziewczynkę do źródła, polecając jej zanurzyć w nim ręce i dodała: "To źródło ma być zachowane dla mnie". Zaś podczas piątego spotkania, 11 lutego, w 75. rocznicę objawień w Lourdes, Pani powiedziała: "Przyszłam ulżyć w cierpieniu". Przy tym źródełku odnotowano liczne uzdrowienia, jednak w Banneux nie starano się o ich medyczne czy kanoniczne potwierdzenie.

Obecnie Banneux-Notre-Dame jest międzynarodowym sanktuarium, które odwiedza co roku ok. pół miliona pielgrzymów; organizowane są pielgrzymki chorych, szczególnie trzydniowe - tzw. tridua - z Eucharystią, cichą adoracją i błogosławieństwem chorych.

Biskup Liège Louis-Joseph Kerkhofs 19 marca 1942 r. zezwolił na publiczny kult Maryi "Matki ubogich". 22 sierpnia 1949 r. oficjalnie uznał "rzeczywistość faktów", opowiedzianych przez widzącą, które miały miejsce w Banneux w 1933 r. W 2008 r. papież Benedykt XVI dozwolił na odprawianie uroczystej Mszy świętej poświęconej Matce Bożej Dziewicy ubogich.

Wieczorne spotkania

Spotkania rozpoczęły się 15 stycznia 1933 r. [...].