Przysięga, potwierdzona autorytetem Kościoła, którego przedstawicielem jest kapłan błogosławiący związek kobiety i mężczyzny, stwarza nierozerwalną więź miłości, aby uczynić z wzajemnego daru z siebie powołanie. Związek Chrystusa z Kościołem jest doskonałym wzorem miłości małżeńskiej, w której obdarowany oddaje życie za obdarowanego. Na straży takiej miłości zostaje postawiony Kościół z jego nieodwołalnym żądaniem (prawem), by to, co Bóg złączył, człowiek nie rozdzielał. Małżeństwo to jedyna rzeczywistość, w której to, co ludzkie, zostaje pobłogosławione boską łaskawością i uświęcone, aby odtąd człowiek już nie był podzielony, zantagonizowany płciowo, ale stanowił jedno ciało, na wzór Boga, w którym pierwiastek męski i żeński łączy się w jedną doskonałą Miłość. Stąd tylko małżeństwo pomiędzy kobietą i mężczyzną - i tylko takie - może zrealizować miłość doskonałą. Wszelkie inne związki stają się karykaturą miłości, jej wypaczeniem, zboczeniem z drogi duchowego rozwoju człowieka ku degradacji człowieczeństwa w kierunku fizycznej i bezdusznej kopulacji istot, których ubocznym skutkiem zaspokojenia popędów jest przedłużanie istnienia gatunku.

Stąd rodzina - definiowana jako najmniejsza komórka społeczna, stworzona przez kobietę i mężczyznę - jest również pod szczególną ochroną prawną i opieką każdego normalnego państwa, które rozumie, jak istotne dla jego istnienia jest dobro rodziny. Rodzina jest bowiem nieustannie narażona na utratę swych bezcennych dóbr, których owoce są dla funkcjonowania społeczeństwa konstytutywne, a które określane są jednym ogólnym słowem: wartości. i właśnie wspólnota Kościoła jest powołana do tego, by wytrwale i nieustraszenie stać na straży chrześcijańskich wartości rodziny, których źródłem i dawcą jest sam Bóg.

Do podstawowych wartości rodziny należą miłość i jedność. Istotnym warunkiem ich zachowania i rozwoju są nierozerwalność małżeństwa, praca w domu i dla domu, jak również wartości pochodne: szacunek, zrozumienie i dialog - które z kolei wpływają na utrzymanie i pogłębienie wartości podstawowych. Dzięki nim możliwe są niezbędne kompromisy, będące owocem odpowiedzialności za siebie nawzajem i za całą rodzinę.

Istotnym czynnikiem, który wpływa na kształt rodziny, jest podejście do religii i wiary, czyli na którym faktycznie miejscu w hierarchii życiowych odniesień znajduje się Bóg i Jego Prawo. Od tego zależy, jakimi priorytetami będą się kierować poszczególni członkowie rodziny przy podejmowaniu decyzji dotyczących dalszego życia, funkcjonowania, a szczególnie rozwiązania codziennych problemów czy pojawiających się kryzysów.

Odniesienie do Boga, który poprzez sakramentalny związek czyni małżonków "jednym ciałem", ma znaczący wpływ na to, że pomimo nawet dużych trudności i poważnego małżeńskiego kryzysu, pozostaną małżonkowie ze sobą i będą wspólnie szukać sposobów, jak wyjść z danej sytuacji czy jak rozwiązać pojawiający się problem.

Nawet w obliczu utraty wzajemnego zaufania, świadomość, że z tym problemem małżonkowie nie zostają sami, że mogą odnieść się z nim do mocy płynącej z Wysoka, by nie być "sędzią we własnej sprawie", pozwala uniknąć poszukiwania narzucających się prostych rozwiązań, które najczęściej wypływają z nieprzemyślanej i subiektywnej oceny sytuacji, zaciemnionej często przez zbyt mocno rozbudzone emocje.

W tym aspekcie Kościół oferuje szereg różnych pomocy czy poradni rodzinnych, określanych ogólnie jako duszpasterstwo rodzin. To daje dużą szansę, że pomimo pojawiania się niesprzyjających okoliczności, rodzina przetrwa, wyjdzie z tej próby wzmocniona, silniejsza, świadoma swego mocnego fundamentu, którym jest Bóg i Jego łaska, udzielana w Kościele i przez Kościół, by coraz bardziej stawać się "wspólnotą życia i miłości".

Św. Jan Paweł II w przemówieniach, w szczególności w przemówieniach skierowanych do nowożeńców, mówił: "gdy na swej drodze napotykacie trudności i doświadczenia, Chrystus pragnie być z wami zawsze! Niech miłość wasza nigdy nie przestanie czerpać z tej Jego miłości. Wtedy ta miłość nigdy się nie wyczerpie".

Oprac. na podstawie materiałów programu duszpasterskiego Episkopatu Polski na rok 2023/2024 oraz przemyśleń Małgorzaty Piętki, za które bardzo gorąco dziękujemy.