Przez całe swoje życie św. Maksymilian wnikał w dogmat Niepokalanego Poczęcia i wyprowadzał z niego praktyczne wnioski. Wszystkie one streszczają się w jednym zdaniu: "Nasza filozofia to całkowite oddanie się Niepokalanej, oddanie Jej na przepadłe".

Genialność św. Maksymiliana leży w tym, że potrafił tak krótko i tak prosto wyrazić swój ideał oddania się Niepokalanej. Pan Bóg jest niezmiernie prosty. Wszystko ogarnia jednym spojrzeniem. Tylko my – ludzie słabi, ograniczeni – musimy wszystko drobić, analizować, by móc zrozumieć.

Gdy byłem klerykiem, w seminarium istniało koło Sodalicji. Uczono nas, że Sodalicja ma trzy cele: 1. Szerzenie czci Matki Bożej; 2. Oddanie się Jej; 3. Apostolstwo. Nie podobały mi się te trzy cele i starałem się wykazać, że te trzy cele do jednego się sprowadzają. Nie mogłem jednak tej syntezy dokonać tak jak św. Maksymilian.

Przeglądając Dyplomik Rycerstwa (MI), można by postawić św. Maksymilianowi zarzut, że zapomniał w nim umieścić podstawowego warunku: zdobywania dusz dla Niepokalanej, którym jest uświęcenie własne.

On na pewno nie zapomniał, bo u niego mieści się on w tym jednym słowie: Całkowicie oddać się Niepokalanej.

Najpierw musimy uświadomić sobie, że oddanie się Bogu to zasadniczy motyw każdej religii.

Wiemy, że o tyle oddalamy się od Boga, o ile zwracamy się ku samemu sobie. Zwracanie się ku samemu sobie jest pychą, a pycha jest grzechem. Grzech więc każdy oddala nas od Boga [...].