Maj: Aby modlitwa różańcowa i oddanie się Niepokalanej zaowocowały wzrostem dobra, czyniąc nas orędownikami pokoju.

Czerwiec: Abyśmy, uczestnicząc w Eucharystii, czerpali radość z komunii z Bogiem oraz z naszymi braćmi i siostrami.

Najpiękniejsze miesiące poświęcone są Maryi i Jezusowi – Ich Sercom. Każdy naród ma szczególne nabożeństwa i sposoby oddawania czci Niepokalanej. W ten sposób w naszym pięknym kraju wyśpiewujemy chwałę Niepokalanej przez nabożeństwa majowe przy kapliczce Matki Bożej lub w kościele przy wystawionym Najświętszym Sakramencie. W innych krajach dzieci dekorują figury Matki Bożej wiankami z kwiatów, nazywając ten zwyczaj May Crowning. Wszystko pachnie kwiatami, jest piękne. Maryję nazywamy Różą duchowną. Zwykło się mówić, że każdy odmówiony Różaniec jest bukietem róż dla Maryi. Więc dajemy Jej codziennie jako naszej Matce róże w postaci modlitwy różańcowej. Prosimy w tej modlitwie o pokój i potrzebne łaski dla całego świata.

Pamiętamy, że prawie 80 lat temu w maju została zakończona II wojna światowa. Jak wiele bólu kosztuje każdy konflikt. A Jezus mówi: "Nie zazna ludzkość spokoju, dopóki nie zwróci się do źródła miłosierdzia Mojego". Tym źródłem są sakramenty pokuty i Eucharystii. Świat dlatego nie ma pokoju, również tego zewnętrznego, bo go nie szuka w Jezusie i Jego Matce. Bez chrześcijaństwa, które jest duszą świata, nie istnieją argumenty do zawarcia trwałego pokoju i życia w pokoju.

W polskiej duchowości większość nabożeństw maryjnych odbywa się przed Jezusem Eucharystycznym, bo my nie oddzielamy Jezusa i Jego Matki od siebie. Ich Serca są połączone. Biją jednym rytmem. Ufamy mocno, że to, co mówimy Niepokalanej o naszych troskach, to słyszy również Jej Syn – i przez Jej ręce jeszcze bardziej i pewniej nas biednych grzeszników wysłuchuje.

W tym okresie będziemy również przeżywać uroczystość Bożego Ciała. Tego dnia pójdziemy w procesji, by uczcić Jezusa, który pozostał dla nas pod postacią milczącego chleba i wina w Najświętszym Sakramencie aż do skończenia świata. Nie zostawił nas, mimo że często na to zasługujemy. Zostawił nam dar siebie w Eucharystii i dar swojej Niepokalanej Matki, byśmy nie byli sierotami na tym świecie. To wszystko jest okazją do dawania świadectwa. Jednak, by dawać świadectwo, trzeba być przekonanym o wartości tego, o czym się mówi. Jeśli żyję miłością do Niepokalanej i kocham Jezusa w Eucharystii, to On staje się dla mnie radością. Jak mówi Jezus: "Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać" (J 16,22). On przychodzi do nas, jeśli chcemy, nawet codziennie. Widzi nas i my Jego widzimy przez wiarę pod postacią Chleba Eucharystycznego. Daje nam siłę do wstania rano, do pracy, do życia. Bez Niego nic nie istnieje. On jest żywą Osobą.

Dla tych, którzy nie widzą, nie czują, zastanawiają się, czy w ogóle wierzą, Jezus zostawił swoją Matkę Maryję. Prośmy Ją, by nam pomogła widzieć, czuć, wierzyć, żyć w Jezusie. Ona zawsze lituje się nad naszą duchową nędzą i niemocą, bo jest Ucieczką dla nas, biednych grzeszników. Potrzebujemy Jej zaufać, dać się Jej prowadzić. W końcu przyjdzie do nas łaska życia z wiary w Jej Syna.