Maj - Abyśmy wytrwale wspierali wysiłki w poszukiwaniu dialogu ekumenicznego i zgody z innymi religiami.

Słowo Boże 1 Kor 1,10

Przeto upominam was, bracia, w imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa, abyście żyli w zgodzie i by nie było wśród was rozłamów; abyście byli jednego ducha i jednej myśli.

Nauczanie Kościoła

Różnorodność liturgiczna może być źródłem wzbogacenia, ale może również wywoływać napięcia i wzajemne niezrozumienie, a nawet schizmy. Jest jasne, że w tej dziedzinie różnorodność nie powinna szkodzić jedności. Może ona wypowiadać się jedynie w ramach wierności wobec wspólnej wiary, wobec znaków sakramentalnych, które Kościół otrzymał od Chrystusa, i wobec wspólnoty hierarchicznej. Adaptacja kulturowa wymaga nawrócenia serca, a jeśli trzeba, także zerwania ze zwyczajami przodków niezgodnymi z wiarą katolicką (KKK, 1206).

Ponieważ Chrystus jest światłością narodów, obecny Sobór święty, w Duchu Świętym zgromadzony, pragnie gorąco oświecić wszystkich ludzi blaskiem Jego jaśniejącym na obliczu Kościoła, głosząc Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. A że Kościół jest w Chrystusie niejako sakramentem, czyli znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego, przeto podejmując naukę poprzednich Soborów, pragnie on wyjaśnić dokładniej swoim wiernym i całemu światu naturę swoją i powszechne posłannictwo. Warunki naszej epoki nadają temu zadaniu Kościoła szczególnie pilny charakter, chodzi o to, aby wszyscy ludzie, złączeni dziś ściślej więzami społecznymi, technicznymi, kulturalnymi, osiągnęli pełną jedność również w Chrystusie (Lumen gentium, 1).

Refleksja

Gorliwa modlitwa o jedność chrześcijan i owocna współpraca z innymi religiami dla osiągnięcia wspólnego dobra muszą być stałym zaangażowaniem każdego rycerza Niepokalanej. Nasz entuzjazm apostolski, zgodny z duchem kolbiański, musi wyrażać się w postawach szacunku i czynnej miłości bliźniego, w unikaniu bezowocnego potępiania tych, którzy wierzą inaczej lub nie zaznali miłości Boga, w unikaniu nietolerancji lub odrzucenia tych, którzy są inni, aby była możliwa owocna kultura spotkania. Kościół potrzebuje naszego wyraźnego świadectwa poświęcenia się Niepokalanej, życia miłością Boga i bliźniego, abyśmy mogli być dla każdego wiarygodnym znakiem czułości Niepokalanej, w pokornej służbie prawdzie na współczesnym Areopagu, kiedy wyjaśniamy doktrynę chrześcijańską lub bronimy naszej wiary.

Czerwiec - Abyśmy potrafili rozpoznać i docenić bogactwo oraz różnorodność darów i charyzmatów, które Duch rozdaje dla dobra każdej wspólnoty i całej rodziny ludzkiej.

Słowo Boże 1 Kor 12,4-7

Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra.

Nauczanie Kościoła KKK 735

Duch Święty udziela zadatku, czyli pierwocin naszego dziedzictwa; jest nim samo życie Trójcy Świętej, zdolność miłowania, jak On nas umiłował. Ta miłość (opisana w 1 Kor 13) jest zasadą nowego życia w Chrystusie, które stało się możliwe, ponieważ otrzymaliśmy Jego moc, moc Ducha Świętego.

Refleksja

Duch Święty swoimi darami i charyzmatami wzbogaca życie Kościoła i przynosi pożytek całej ludzkości. Każdy ochrzczony otrzymał dary Ducha i jest powołany, by nimi służyć, a nie zakopywać ich czy ukrywać, przekazując je za darmo, ponieważ za darmo je otrzymaliśmy (por. Mt 10,9). Jak Maryja po zwiastowaniu wybiega, by służyć, tak Jej rycerz musi wyjść poza swój egoizm, zejść z kanapy - jak wołał Ojciec Święty Franciszek - i poświęcić się innym w wielkodusznej służbie. Dary Ducha Świętego i Jego święte charyzmaty są podstawowym ekwipunkiem rycerza. Jednak tylko Jego łaska, a nie ludzki wysiłek, czyni je skutecznymi w całej pełni.

Prośmy Ducha Pocieszyciela o jasność umysłu, aby rozeznać, czego Bóg od nas oczekuje, słuchając głosu naszego sumienia, które wskazuje nam właściwą drogę i pomaga nią kroczyć. Prośmy o dar rady, abyśmy umieli dobrze radzić tym, którzy jej potrzebują, a sami umieli z pokorą szukać rady u duchowych mężczyzn i kobiet, którzy potrafią nas prowadzić według Ducha Bożego.