Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi! (2 Kor 13,13)

Dobre przeżycie Mszy świętej to przede wszystkim świadome uczestniczenie w tym, co dokonuje się na ołtarzu i w prezbiterium (najbliższe otoczenie ołtarza, zazwyczaj na podwyższeniu). Najwięcej korzystamy z wydarzenia, w którym żywo uczestniczymy, które rozumiemy, które jest naszym współudziałem. Takim współuczestnictwem jest Eucharystia. Liturgia ma swoisty porządek i przebieg, wszystkie znaki (słowa, czyny i gesty) współgrają ze sobą i tworzą obrzędy, które mówią w sobie właściwy sposób o tym, co oznaczają. Warto więc w sercu czy umyśle posiadać przekrój liturgii Mszy świętej, aby łatwiej skupiać się na tej Bożej rzeczywistości, do której zaprasza nas sam Stwórca.

Msza święta składa się z dwóch części: Liturgii Słowa i Liturgii Eucharystycznej. Za tym idzie także określanie ambony (miejsce, z którego czyta się fragmenty Pisma Świętego, wygłasza homilię i przedstawia prośby wiernych Bogu) stołem słowa i ołtarza stołem eucharystycznym. Natomiast ze względu na obrzędy liturgia Mszy świętej dzieli się na cztery części. Są to:

I. Obrzędy wstępne.

II. Liturgia Słowa.

III. Liturgia Eucharystyczna.

IV. Obrzędy zakończenia.

Usta chwałą Pana

Każda Eucharystia rozpoczyna się śpiewem na wejście. Śpiew od wieków służył jednoczeniu ludzi. Tak i tutaj. Często pieśń rozpoczyna się nie punktualnie, ale minutę, dwie przed wyznaczoną godziną. To zawiązanie wspólnoty nie dokonuje się tylko przez śpiew, ale również przez treści, które pieśni liturgiczne ze sobą niosą.

Kościół jasno określa, które pieśni uchodzą za liturgiczne, a nawet jakie formy muzyki i instrumenty mogą być w użyciu. Przepisy określają, lecz na zdrowy rozsądek chyba wystarczy prosta zasada. W liturgii korzystamy z takich instrumentów i form muzyki, które oddają charakter i ducha wydarzenia, w którym bierzemy udział. A wydarzeniem jest na pewno świętowanie naszego odkupienia, męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Dlatego Kościół stoi na stanowisku, że forma nie może przesłaniać istoty zgromadzenia liturgicznego. Stąd obostrzenia co do pieśni, które można stosować chociażby w liturgii z udzieleniem sakramentu małżeństwa, i coraz większe wysiłki, by koncerty organizowane z okazji wydarzeń kościelnych miały ściśle charakter i treści religijne. [...]