Doskonalsze jest światło niż cień, prawda niż zapowiedź, doskonalsze jest Ciało Stwórcy niż manna z nieba.

Oczyszczony i przyozdobiony oznakami godności chrześcijańskiej, zbliża się orszak nowo ochrzczonych do ołtarza Chrystusowego, mówiąc: "Przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który uwesela młodość moją". Porzuciwszy szatę dawnego grzechu, a dostąpiwszy "nowej młodości orła", pośpiesza ku niebieskiej uczcie. Przychodzi zatem, a widząc przygotowany święty ołtarz, woła: "Stół dla mnie zastawiłeś".

Następnie Dawid wkłada w jego usta słowa: "Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie brak. Na pastwiskach pozwala mi przebywać. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć". I dalej: "Chociażbym przechodził w cieniu śmierci, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Twój kij i Twoja laska są moją pociechą. Stół dla mnie zastawiasz wobec tych, którzy mnie dręczą. Namaściłeś mą głowę olejkiem i jakże wspaniały jest Twój zachwycający kielich".

Manna i Chleb

Niezwykłym wydarzeniem była manna, którą Bóg zsyłał praojcom, ci zaś każdego dnia spożywali pokarm z nieba. Toteż powiedziano: "Chleb aniołów pożywał człowiek". Jednakże wszyscy, którzy go spożywali, umarli na pustyni. Pokarm zaś, który ty przyjmujesz, "chleb żywy, który z nieba zstąpił", posila na żywot wieczny. Kto go przyjmuje, "nie umrze na wieki", bo jest Ciałem Chrystusa. [...]