"Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, mnieście uczynili" (Ewangelia według św. Mateusza 25,40).
- Rycerz jest panem swej mowy: chętniej słucha, co mówi bliźni, aniżeli sam mówi - zanim cokolwiek powie, najpierw to sobie pomyśli; o sobie mówi tylko wtedy, jeśli go o to pytają - nie zamęcza bliźniego gadatliwością; o czymkolwiek mówi, wyraża się w słowach jasnych, prostych i zwięzłych.
- Rycerz nie kradnie bliźniemu jego czasu, nie przedłuża bez potrzeby swych wizyt i nie każe nigdy komukolwiek na siebie czekać - jest punktualny.
- Rycerz lubi samotność: unika zbyt gwarnego towarzystwa, gdyż wie, że nie ten jest egoistą, który stroni od bliźniego, lecz ten, który za nim goni, by go wykorzystać.
- Rycerz jest człowiekiem honoru: przyznaje się do winy, a wyrządzoną bliźniemu krzywdę naprawia.
- Rycerz jest wspaniałomyślny: dla bliźniego ma otwarte ręce, by mu okazać swą serdeczność.
- Rycerz jest pokorny: nie wynosi się nad bliźnich, lecz chce wszystkim służyć.
- Rycerz jest miłośnikiem zgody i pokoju: w sporach między bliźnimi dąży do pojednania, a uśmierza sprzeczki.
- Rycerz jest obrońcą słabych i uciśnionych.
- Rycerz jest szlachetny wobec wroga.
- Rycerz kocha dzieci i nimi się opiekuje.
- Rycerz w każdej kobiecie widzi obraz Bogarodzicy.
- Rycerz w przyjaźni dla bliźniego jest wierny.
- Rycerz jest lojalny wobec przełożonych, a troskliwy wobec podwładnych.
- Rycerz żywi cześć dla starszych wiekiem, młodszych zaś miłuje.
- Rycerz jest gościnny, tak jak to nakazuje Ewangelia i tradycja staropolska: Gość w dom, Bóg w dom.
Leon Brodowski, "Rycerz Niepokalanej" 11/1946