"Tak, Ojcze" (Mt 11,26).
- Rycerz nic nie przekłada nad służbę Bogu.
- Rycerz o Miłosierdziu Bożym nigdy nie rozpacza, a jest ufny, bo wie, że Ojciec stoi u steru łodzi jego życia.
- Rycerz jest zawsze czujny i nie ustaje w modlitwie. Modlitwa rycerza jest szczera i krótka.
- Rycerz świeci żywą wiarą i nieustannie prosi o jej przymnożenie.
- Niezdobytą twierdzą ducha rycerskiego jest pokora: widzenie siebie w prawdzie.
- Służba rycerza Bogu jest radosna, gdyż jest swobodą dziecka Bożego.
- Rycerz, chcąc być obywatelem Wiecznej Ojczyzny Niebieskiej, troszczy się o to, jak pełnić Wolę Bożą na ziemi.
- Rycerz doskonali się wewnętrznie, nie przez ucieczkę od świata, nie w warunkach sztucznych, lecz przez realną pracę nad rozbudową Królestwa Bożego na ziemi.
- Rycerz kocha ten świat, gdyż widzi w nim odblask piękna Bożego.
- Postawa rycerza wobec życia doczesnego jest twórcza, prometejska: przetwarza on i uduchawia materię, by stawać się podobnym do Boga Stworzyciela.
- Rycerz jest posłuszny Kościołowi Bożemu na ziemi: z nim modli się i pracuje, uczestniczy w jego walkach i cierpieniach, jego nadziejach i radościach.
- Rycerz kocha i czci Bogarodzicę Maryję, Patronkę wszystkich dobrych rycerzy.
- Rycerz w każdym kapłanie Kościoła Powszechnego widzi szafarza skutecznych łask Bożych.
- Msza święta jest słońcem życia rycerza.
- Rycerz nie tylko staje na baczność przed Ewangelią, lecz stale ją czyta i rozważa: jest ona dla niego zawsze dobrą nowiną.
- Rycerz w każdej chwili swego życia jest w stanie łaski uświęcającej, aby odwaga jego była nieustraszona.
- Ambicją rycerza jest wyprowadzić swych bliźnich z ciemności zwątpienia do jasności wiary Chrystusowej.
- Rycerz czci i naśladuje świętych rycerzy.
- Rycerz tak żyje, by śmierć była najwyższym wykwitem jego życia.
Leon Brodowski, "Rycerz Niepokalanej" 9/1946