Niech się twa dusza jako dolina położy,
A wnet po niej jak rzeka popłynie Duch Boży.

(A. Mickiewicz, Veni Creator Spiritus)

Kilka lat temu w ważnym momencie mojego życia otrzymałam od bliskiej osoby krzyż, na którym znajdowała się Święta Rodzina. Z początku wydało mi się takie przedstawienie zupełnie zaskakujące - co za przedziwne połączenie tajemnic życia i śmierci, cierpienia i radości! Dotknięta jednak jego przedziwnym pięknem, woziłam go ze sobą w każde możliwe miejsce, wciąż nie rozumiejąc jednak tego, co przedstawia.

Miejsce spotkania

Kiedy czytałam poezję Karola Wojtyły, przyszła chwila wzruszenia, a zarazem zrozumienia - Krzyż to więzi. Przepięknie tę prawdę wyraził poeta w Wędrówce do miejsc świętych:

Miejsce całości, mieszkanie wszystkich spotkań i wszystkich ludzi. Poza tobą są bezdomni (...).

Ten kres jest znowu początkiem, początkiem nas wszystkich. Tutaj się także począłem (...).

Jest to wszakże miejsce wszystkich ludzi.

Z przebitego boku Chrystusa rodzi się Kościół. Wspólnota. To radykalna otwartość naszego Pana, aż po samo dno zranionego Serca rodzi relacje. Pragnieniem naszego Zbawiciela jest, abyśmy umieli budować prawdziwe przyjaźnie, aby nasze życie było pełne prawdziwych spotkań. To pragnienie zaprowadziło Go aż na Krzyż. [...]