"My Kościoła katolickiego nie zwyciężymy rozumowaniem, ale zepsuciem obyczajów" (cyt. za "Rycerz Niepokalanej" 9/1925).

Jakże złowrogo wpisują się w powyższą masońską XIX-wieczną uchwałę współczesne działania władz państwowych i innych organizacji, które promują obyczaje sprzeczne z moralnością katolicką. Wydają się realizować zalecenia lóż masońskich, wyrażone w ich korespondencji z 1848 r.: "Katolicyzm (...) [może] się zawalić pod ciosami zepsucia. Nigdy więc nie przestawajmy psuć (...). Rozpowszechniajmy zepsucie w tłumach. Niech je wchłaniają w siebie wszystkimi pięcioma zmysłami, niech je piją, niech się nim nasycą... Zepsujcie serca, a nie będzie już katolików!".

Niestety, okrutnie aktualne pozostają słowa, które znajdziemy w przedwojennym "Rycerzu Niepokalanej" (nr 3/1922): "Zepsucie to starają się masoni [dodajmy tylko: i dzisiejsi ich spadkobiercy] wszczepiać już w młode, czułe serca dziecięce; przejąć nim szkoły, aby każdy uczeń wraz z nauką przyswajał sobie zasady podłe i niskie, które by mu już nigdy nie dozwoliły wzlecieć na jasnych skrzydłach miłości Boga i bliźniego ku religii i moralności. «Zostawcie na boku starość i wiek dojrzały; zwróćcie się do młodzieży, a jeżeli to możliwe, nawet do dzieci» - oto mowa instrukcji Wysokiej Wenty" - i musimy dodać: współczesnych moralnie wykolejonych "edukatorów".

Młody Czytelniku, wrogowie dusz chcą wyrwać ci z serca Boga, pozbawić cię wolności dziecka Bożego, i rzucić Cię na pastwę bezwzględnych "edukatorów", byś bez moralnego kręgosłupa, zniewolony namiętnościami, posłusznie i bezwolnie wypełniał dyrektywy, i jako niewolnik był zdany na ich łaskę i niełaskę.

Zapytajmy, wraz ze św. Maksymilianem, "jak możemy przeciwdziałać tej zarazie, tej armii antychrysta?" - i pójdźmy za poradą Założyciela Rycerstwa Niepokalanej.

1. Uzbrój się w pancerz mocnej wiary.
2. Moralność nieskalana - oto drugi puklerz, jakim uzbroić się musimy.
3. Konieczne są katolickie szkoły dla dzieci i młodzieży, a dla dorosłych stowarzyszenia.
4. Wreszcie prasa (media katolickie).
5. Na koniec i środek jeden: modlitwa [...].