Nadzieja ma dwa wymiary. Ponieważ nadzieja wskazuje nie tylko na życie wieczne, ale także na sprawy, które dotyczą ludzi w życiu doczesnym. Człowiek ma różne nadzieje – małe i większe. Spośród tych różnych nadziei dwie są arcyważne.

Pierwsza. Św. Teresa z Awili w księdze Twierdza wewnętrzna zastanawia się nad bardzo poważnym problemem dwudziestu lat zmarnowanego życia zakonnego. Historia jej życia nie była taka święta od początku. Kiedy wstąpiła do Karmelu, była bardzo przeciętną zakonnicą. Może nawet była poniżej przeciętności. Ta przeciętność trwała 20 lat. Dopiero kiedy zintensyfikowała swoją modlitwę, odkryła, że zaczyna odczuwać pewną łatwość modlitwy, że zaczyna być coraz bliżej Boga, ale jednocześnie patrzyła z niepokojem w przeszłość. Jak stanąć przed Bogiem, mając na karku 20 lat zmarnowanego życia? I odpowiedziała sobie: zostaw to Bożemu miłosierdziu.

Rzeczywiście, te słowa Teresy potwierdza św. Maksymilian. W swoim "Regulaminie życia" napisał: "Spokój o przeszłość. Gorliwością i gorącością serca wynagródź czas stracony".

Każdy z nas ma w swoim życiorysie takie momenty, czy nawet wiele lat życia "durnego i chmurnego", życia z dala od Boga, życia grzesznego. Kiedy w pewnym momencie dokonał się zwrot w naszym życiu, z niepokojem patrzymy: super, mam nadzieję na życie wieczne, ale co z tymi dwudziestoma, dziesięcioma czy pięcioma latami, kiedy byłem tak głupi, że odszedłem od Boga i uganiałem się za czymś innym?

Spokój o przeszłość. Zanurz to wszystko w miłosierdziu Bożym. Jeśli nie byłeś u spowiedzi, to idź do spowiedzi. Jeśli byłeś u spowiedzi i odpuszczone są ci te grzechy, to nie wracaj do nich. Patrz na dzisiaj.

Św. Tereska od Dzieciątka Jezus napisała przepiękne słowa w swoim poemacie Moja pieśń na dzień dzisiejszy:

Me życie jest cieniem, me życie jest chwilką,
co ciągle ucieka i ginie.
By kochać Cię, Panie, tę chwilę mam tylko,
ten dzień dzisiejszy jedynie!

Zatem moje "dziś" jest ważne. Zostaw przeszłość, bo jej już nie zmienisz. To Bóg może z twojej historii uczynić coś zupełnie nowego. On jest ponad czasem. Patrz na dzisiaj, by twoja miłość była zaczynem tego, co będzie w przyszłości. Jeśli dziś będziesz kochać Boga, zaowocuje to w przyszłości.

Druga rzeczywistość. Nadzieja mówi nam, że pójdziemy do nieba. Ale jak pójdziemy? Oczywiście, są różne drogi. Ale jedną z takich najprostszych dróg, jest droga św. Teresy od Dzieciątka Jezus.

Nie mówię o drodze św. Maksymiliana - maryjnej - bo tę wszyscy znają.

Natomiast Teresa od Dzieciątka Jezus patrzy na Jana od Krzyża, patrzy na Teresę z Awili i mówi: nie, ja nie dam rady się wspinać po szczytach kontemplacji. Stany mistyczne to nie dla mnie. Ja potrzebuję czegoś, co by w sposób łatwy i pewny mnie zawiozło do nieba. [...].