"Męczennicy rodzą się, gdy umierają, zaczynają życie, gdy je kończą, żyją, gdy są zabijani, jaśnieją na niebie, kiedy na ziemi ogłasza się ich koniec". O śmierci Ojca Maksymiliana Kolbego w Auschwitz dowiedziano się we wrześniu 1941 r. Według niemieckich lekarzy zmarł on "na atak serca". Później cały świat poznał prawdziwe szczegóły jego męczeńskiej śmierci, dzięki czemu do dziś "jaśnieje na niebie" niegasnącym blaskiem nadziei, niezwyciężonej wiary i przykładem miłości twórczej.

Jego ofiara z życia, 80 lat temu, to ofiara Kapłana, Franciszkanina, a przede wszystkim Rycerza Niepokalanej. Ona swojemu Rycerzowi pozwoliła odnieść zwycięstwo nad wrogiem przez własną śmierć, a nie przez śmierć wroga, który także jest naszym bratem, jego Matką jest Niepokalana, a Jej Syn Jezus Chrystus także za niego dał się ukrzyżować, by go zbawić. Bo prawdziwe zwycięstwo nad wrogiem nie polega na zabiciu go, ale na uczynieniu z niego przyjaciela.

Od Świętego Męczennika z Auschwitz uczymy się patrzeć na drugiego człowieka jego oczami, oczami zapatrzonymi w Niepokalaną i w Jej Syna Żywego "w Hostii utajonego". Widzimy w każdym człowieku obszary misji czy ewangelizacji, rozpoczynając od siebie, nieustannego nawracania się, poprzez najbliższe otoczenie, rodzinę i znajomych, aż po troskę o zdobycie całego świata dla Chrystusa.

Święty Maksymilianie, wyproś dla nas łaskę wierności i odwagi w kierowaniu się zawsze prawym sumieniem, mądrości w podejmowaniu decyzji zgodnych z Bożym planem oraz zachowania się w każdej sytuacji "jak trzeba".