Jezus Chrystus, powołując spośród wybranych 72 uczniów Dwunastu, których nazwał Apostołami, dał początek nowej wspólnocie, "Nowemu Izraelowi", Ludowi Bożemu Nowego Testamentu, Nowego Przymierza. Im to zlecił, aby szli na cały świat i nauczali, czyniąc uczniów we wszystkich narodach. Znakiem wejścia do tej wspólnoty ludzi odkupionych stał się chrzest święty – nowy sakrament, którego istotnymi elementami są: zanurzenie w wodzie (lub polanie wodą chrzcielną) oraz wypowiedzenie nad osobą chrzczoną słów, poprzez które odradza się w Imię Trójcy Świętej i staje się "umiłowanym synem" – przybranym dzieckiem Bożym.

Ze strony człowieka, który chce przyjąć chrzest, wymagana jest wiara w Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela. Już w pierwszych wiekach dokonywało się to poprzez nauczanie, ewangelizację ówczesnych narodów pogańskich. Ludzie byli doprowadzani do wiary i do źródła chrzcielnego, stając się chrześcijanami – członkami nowej wspólnoty, Nowego Zgromadzenia (w j. greckim – Eklezji, a w j. polskim – Kościoła).

Od samego początku Apostołowie, którym przewodniczył Piotr, któremu Chrystus powierzył "klucze" i ustanowił swoim zastępcą, gromadzili się po domach na "łamaniu chleba" i na modlitwie, jak również rozstrzygali istotne dla tej nowej wspólnoty kwestie.

Ewangelizacja i porządek prawny od samego początku przenikały i uzupełniały się wzajemnie, aby jak najskuteczniej rozszerzała się Dobra Nowina – Ewangelia o Jezusie Chrystusie.

Pomódl się w intencji misji ewangelizacyjnej i nauczycielskiej Kościoła. W tej intencji ofiaruj jedną cząstkę Różańca świętego, prosząc Maryję o wstawiennictwo. Ona bowiem, rodząc Tego, który jest Założycielem Nowego Ludu Bożego, jest Matką Kościoła.