"Nauczyciel pyta: gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami? On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujecie dla nas". Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, gdzie znaleźli, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę. (Mk 14,14-16)

Poświęcamy czas i wkładamy wysiłek w przygotowanie tylko tych aspektów naszego życia, które są dla nas istotne. Dlatego do fryzjera jest kolejka, wizytę u kosmetyczki trzeba planować. Wiemy, że jeżeli coś ma wyglądać właściwie i przynieść zamierzony efekt, to wymaga pracy i przygotowania; wymaga wkładu własnego czasu, zainteresowania, intelektu, nierzadko konkretnej pracy, a może i wysiłku przed danym wydarzeniem.

Tak jest i ze świętowaniem. Do świętowania należy wszystko przygotować wcześniej. Tak też się stało przed wiekami, a wykonaniem zadania mieli zająć się uczniowie, których Jezus wysłał do Jerozolimy, by przygotowali Paschę.

Czynne zaangażowanie

Uczestnictwo w danym wydarzeniu - a tym bardziej świętowanie - w dużej mierze zależy od nastawienia człowieka, ale przede wszystkim od świadomości uczestników. Uczestnictwo to dialogi, odpowiedzi, śpiewy i modlitwa, ale także zachowanie, które się z nimi wiąże. Nie można zapomnieć o godziwym stroju, który podkreśla, w jakim spotkaniu uczestniczę i przed czyim obliczem staję (co w naszej polskiej rzeczywistości - głównie w okresie letnim - pozostawia dużo do życzenia).

Dla człowieka wierzącego nie ma większego święta i lepszej okazji do radości jak świętowanie Dnia Pańskiego i uczestnictwo w niedzielnej Eucharystii. Dobre wykorzystanie czasu Mszy świętej wymaga bardzo dużo zaangażowania ze strony wierzącego, wymaga przede wszystkim czynnego udziału, ale także i przygotowania do tego wydarzenia.

Odpowiednie miejsce i czas

Eucharystia jest niczym innym jak celebrowaniem zbawczych wydarzeń z życia Jezusa Chrystusa. Skoro Eucharystia "się dzieje", to wymaga określonego miejsca i czasu. Miejscem zazwyczaj jest kościół, który przez swoją architekturę ma na celu uświadamiać dwie sprawy. Pierwsza, że zwrócenie uwagi na budynek, który różni się od innych, ma przypominać o Bogu w świecie. Druga - że przekraczając próg tego budynku, jesteśmy w miejscu, gdzie gromadzą się ludzie tylko na modlitwę, ponieważ w tym miejscu szczególnie sam Bóg jest obecny - przez sakramenty, które są tu sprawowane, i realną obecność w chlebie eucharystycznym.

Tak po krótce można powiedzieć o budynku kościelnym, który z istoty rzeczy jest przystosowany do życia liturgicznego.

Kolejnym istotnym aspektem jest czas. Mówiąc wprost, każda Eucharystia ma wyznaczoną godzinę, o której się rozpoczyna.

Błędne jest tłumaczenie spóźnialskich, że do tego albo tamtego momentu jak przyjdę, to jeszcze mam Mszę świętą ważną. To tak, jakby wmawiać kierowcy autobusu, że skoro widziałem za zakrętem czerwone światła odjeżdżającego autokaru, to jestem punktualny.

Bóg chce działać przez liturgię w moim życiu. Spotkanie z Bogiem to wydarzenie, które się dzieje. Każdy element liturgii przenosi nas do Bożej rzeczywistości. Każdy z poszczególnych obrzędów, które składają się na liturgię Mszy świętej, co innego oznacza i co innego dokonuje w życiu wierzącego. Dlatego tak ważne jest, by w pełni uczestniczyć w zbawczym doświadczeniu Boga.

Nie można jednak zakończyć omawiania czasu sprawowanej liturgii, pozostając w temacie i określeniu punktualności. Człowiek, który chce dobrze przeżyć spotkanie z Bogiem, winien być kilka bądź kilkanaście minut przed Eucharystią, aby szukać wyciszenia, aby skupiać swoją uwagę na tym, czego za chwilę będzie świadkiem i uczestnikiem. Aby dokonać świadomego przejścia - nie z przypadku i przyzwyczajenia - ze świata codziennego (profanum) do świata Bożego i nadprzyrodzonego (sacrum), potrzeba nam chwili - dłuższej lub krótszej (w zależności od dnia, nastroju, własnego poziomu duchowości itp.). Wtedy mamy szansę świadomie wejść w rzeczywistość Bożej obecności i Bożego działania.

Zespół znaków i tekstów

Całość Mszy świętej - liturgia - to zespół znaków (słów, postaw, gestów i zachowań), przez które Bóg przychodzi do człowieka i staje się realnie obecny. [...]